แอดมินเริ่มทำเว็บไซต์ สาว-สาว-สาว ในปี 2551 สักพักใหญ่ก็ต้องทำเพจใน facebook ขึ้นมาประกบคู่กันไป เพื่อป้องกันคนอื่นไปทำเพจ (ซึ่งคนอื่นก็มีสิทธิ์ทำได้) แล้วนำเรื่องในเว็บไปโพสต์โดยไม่ได้ให้เครดิต คนอ่านผ่านๆ ก็อาจจะคิดว่าเป็นคนทำคนเดียวกันซึ่งคิดดูแล้วไม่ดีแน่ๆ เลยต้องทำเพจคู่ขนานกันไป
ตลอดเวลา 10 ปี เว็บไซต์เหมือนเป็นศูนย์กลางให้แฟน สาว3 จากทั่วทุกมุมโลกมาแชร์ ความรัก ความผูกพัน ที่มีต่อเกิร์ลกรุ๊ปในตำนานกลุ่มนี้ ทำให้แอดมินได้รู้จักกับแฟนเพลงหลายเจนเนอเรชั่น ในบรรดาแฟนคลับถ้าวัดกันเฉพาะเรื่องของสะสมแล้วต้องยกให้ Meaw Lamai แชมป์กิจกรรมตอบคำถามที่เพิ่งจบไปหมาดๆ การแสดงคอนเสิร์ตตั้งแต่ยุคแมกไม้และสายธารเป็นต้นมาไม่พ้นเงื้อมมือเธอไปได้ เธอจับลง VHS หมด ภาพจากนิตยสาร หนังสือพิมพ์ เธอตัดปะทำเป็น Scrap Book ไว้หลายเล่ม เรียกได้ว่าเป็นแฟนคลับตัวแม่ในเรื่องของสะสม
แอดมินยอมรับว่าคงหาคนที่จะมีของสะสมเยอะขนาดนี้ไม่น่ามีอีกแล้ว แต่มีหยินย่อมมีหยาง มีตัวแม่ก็ต้องมีตัวพ่อ ในที่สุดตัวพ่อก็เริ่มปรากฎตัวบนโลกออนไลน์เมื่อ คอนเสิร์ต สาว สาว สาว #ไม่ใช่ฝันไป จะอุบัติขึ้น แฟนๆ ที่เก็บตัวซ่อนอยู่จะเก็บอาการความรุนแรงของความคิดถึงไว้ได้อย่างไร วันนี้แอดมินขอแนะนำให้รู้จัก Peerapong Trempitayawet ตัวพ่อแฟนคลับ สาว-สาว-สาว
เด็กชาย Peerapong รู้จัก สาว-สาว-สาว จากชุดประตูใจ เมื่อตอนอายุได้ 11 ขวบ โดยฟังตามพี่ชายคนโต เข้าใจว่าพี่ชายไม่ถึงขนาดเป็นแฟน สาว3 เพราะข้ามมาซื้อเทปอีกทีก็เป็นชุด ในวัยเรียน เขาก็ยังฟังตามพี่ชายอยู่ แต่คราวนี้เริ่มเป็นวัยรุ่น เฮ้ย! เพลงมันตรงกับความชอบของเรา เขาเลยเป็นแฟนตัวจริงตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เก็บหนังสือ นิตยสาร ข่าวหนังสือพิมพ์ อัดวิดีโอการแสดงสด อัดเสียงสัมภาษณ์จากรายการวิทยุ ส่วนอะไรที่ตัวเองพลาดในยุคต้นๆ เขาย้อนกลับไปเก็บสะสมมาได้ครบ และคอนเสิร์ตคราวนี้เขาไม่พลาดที่จะเข้าชมทั้งสามรอบ
ปล.แอดมินขอขอบคุณ คุณ Peerapong ที่สละเวลาให้เข้าพูดคุยและแบ่งให้ชมของสะสมรวมถึงอนุญาตให้นำมาเผยแพรที่เพจ มา ณ โอกาสนี้อีกครั้ง